Ερλάνγκερ, Τζόζεφ

(Joseph Erlanger, Σαν Φρανσίσκο 1874 – Σεντ Λούις, Μισούρι 1965). Αμερικανός φυσιολόγος. Σπούδασε χημεία στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και συνέχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς, όπου πήρε το δίπλωμά του στην ιατρική, το 1899. Εργάστηκε στο πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς (1900-6), ως καθηγητής, διευθυντής του τμήματος φυσιολογίας στο πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν (1906-10) και τέλος ως διευθυντής του τμήματος φυσιολογίας στα πανεπιστήμια της Ουάσινγκτον και του Σεντ Λούις (1910-48). Στη δεκαετία του 1920 άρχισε να μελετά μαζί με τον Χέρμπερτ Γκάσερ τα βιοηλεκτρικά φαινόμενα των νευρικών ινών και κατόρθωσε να κάνει πολύ ακριβείς μετρήσεις των ρευμάτων που ανίχνευσε, χρησιμοποιώντας πρώτος για την ενίσχυσή τους τον καθοδικό παλμογράφο. Σημαντική επίσης υπήρξε η συμβολή των μελετών του στην καρδιοαγγειακή φυσιολογία. Το 1944 ο E., μαζί με τον Γκάσερ, τιμήθηκε για τις εργασίες του με το βραβείο Νόμπελ ιατρικής και φυσιολογίας.